Στην «Εργατική Πάλη»

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ Ιούλιος 2019

Βιβλιοπαρουσίαση

«Ο Άγνωστος Βιτσώρης» του Νίκου Θεοδοσίου

Ο Γιώργος Βιτσώρης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1899. Σε μικρή ηλικία εντάχθηκε στη νεολαία του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ) και συμμετείχε στην Κομμουνιστική Ένωση από το 1921 και στη συνέχεια στην τάση «Αρχείο του Μαρξισμού», η οποία διαγράφηκε από το ΣΕΚΕ (Κ) το 1924. Μετά την αποχώρηση του Τζουλάτι από το «Αρχείο» το 1926, ηγέτης του γίνεται ο Δημήτρης Γιωτόπουλος (1901-1965) ενώ ο Γιώργος Βιτσώρης αναφέρεται ως «δεύτερος τη τάξη». Ο Βιτσώρης συμβάλει καθοριστικά στον προσανατολισμό της οργάνωσης των αρχειομαρξιστών προς το κίνημα της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης του Λ. Τρότσκι και τη δημιουργία το 1930 της «Κομμουνιστικής Οργάνωσης Μπολσεβίκων ΛενινιστώνΑρχειομαρξιστών (ΚΟΜΛΕ-Α)» της οποίας είναι μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Το 1933 είναι μια χρονιά πολύ έντονης πολιτικής δράσης για τον Βιτσώρη. Στις εκλογές της 5 Μαρτίου, που διεξάγονται σε πολύ ανώμαλες πολιτικές συνθήκες, είναι υποψήφιος στην Αθήνα. Οι επιθέσεις στο άτομό του από τη μεριά του Ριζοσπάστη γνωρίζουν μεγάλη έξαρση. Φυσικά δεν φεύγει και από το στόχαστρο της Ασφάλειας. Την ημέρα των εκλογών σε μια στρατοκρατούμενη Αθήνα, συλλαμβάνεται μαζί με τους Λ. Καρλιάφτη, Χ. Αλεξόπουλο, Κ. Αναστασιάδη, Χριστοδουλίδη και παραπέμπεται σε δίκη για εσχάτη προδοσία. Λόγω της έκρυθμης κατάστασης στους δρόμους οι δικαστές τους αθωώνουν και τους ελευθερώνουν. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ταξιδεύει στη νήσο Πρίγκηπο και συναντά τον εξόριστο Τρότσκι, (τα πρακτικά της συνάντησης συμπεριλαμβάνονται στην έκδοση του βιβλίου). Μετά τη διάσπαση της ΚΟΜΛΕ-Α από τον Δημήτρη Γιωτόπουλο το 1934, ο Βιτσώρης ηγείται της οργάνωσης «Μπολσεβίκος – Οργάνωση Μπολσεβίκων Λενινιστών (ελληνικό τμήμα Κομμουνιστικής Διεθνιστικής Ένωσης)» παραμένοντας πιστός στο κίνημα του Τρότσκι και το 1935 της «Κομμουνιστικής Διεθνιστικής Ένωσης Ελλάδος (ΚΔΕΕ)». Το 1935 ο Βιτσώρης γνωρίζει την εξορία, γρήγορα όμως επιστρέφει. Το 1936 επιβάλλεται η δικτατορία του Μεταξά όπου και πάλι ο Βιτσώρης συλλαμβάνεται. Αποφεύγει την εξορία χάρις στην παρέμβαση της Κοτοπούλη, και φεύγει για τη Γαλλία. Το 1938 γίνεται στο Παρίσι το ιδρυτικό συνέδριο της Τέταρτης Διεθνούς. Από την Ελλάδα παίρνουν μέρος ο Γιώργος Βιτσώρης και ο Μιχάλης Πάμπλο. Μετά την κατάληψη της Γαλλίας από τους Ναζί ο Βιτσώρης εντάσσεται στο αντιστασιακό κίνημα όπου διακρίνεται στο χειρισμό των εκρηκτικών. Παράλληλα όμως με την πολιτική του δράση, ο Βιτσώρης δεν έπαψε ποτέ να υπηρετεί την τέχνη του. Ήταν ένας ηθοποιός με σημαντική παρουσία στο θέατρο στην Ελλάδα δίπλα σε κορυφαία ονόματα της εποχής όπως η Κοτοπούλη ή η Κυβέλη με τη σύζυγο του Νίτσα Βιτσώρη (επίσης οργανωμένη στο τροτσκιστικό χώρο). Έχει εμφανιστεί και στον κινηματογράφο, ειδικά στη Γαλλία, όπου εγκαταστάθηκε από το 1937 ως το θάνατο του το 1954. Συνεργάστηκε με την Σιμόν Ντε Μποβουάρ, τον Ζαν Πωλ Σαρτρ, τον Πιέρ Πρεβέρ και πολλούς άλλους διανοούμενους. Η πίστη του στον τροτσκισμό έμεινε αναλλοίωτη μέχρι και το τέλος, το 1954 που πέθανε και ενταφιάστηκε δίπλα στον δολοφονημένο από τον Στάλιν, γιό του Τρότσκι, Λεόν Σεντόφ (1906-1938).

Για την παραπάνω βιβλιοπαρουσίαση χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το βιβλίο.