Στο τεύχος Απριλίου – Μαίου 2010 του περιοδικού ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ δημοσιεύεται ένα αφιέρωμα (?) στο θρυλικό βιβλιοπωλείο OCTOPUS PRESS και μια συνέντευξη με τον δημιουργό του Τέο Ρόμβο.
Μου ζήτησαν να γράψω κάτι για τον Τέο Ρόμβο. Πήρα μια παλιά φωτογραφία και σχεδίασα ένα μικρό κείμενο. Επειδή το περιοδικό έβαλε το κείμενο αλλά παρέλειψε τη φωτογραφία, το αναδημοσιεύω εδώ όπως θα ήθελα να είναι.
Σκηνή από την ταινία του Τέου Ρόμβου "1..." Λευκή Μολφέση, Francois Garnier
Τέος – Νίκος, 1… – Ο
(σημείωση για το διορθωτή: το τελευταίο γράμμα δεν είναι μηδέν αλλά ένα ορθογώνιο)
Θα μπορούσε μετά από χρόνια (τότε που θάχουμε πάει οριστικά κατά διαβόλου μεριά) κάποιος αναιδής ερευνητής ψαχουλεύοντας τα χαρτιά μου να το ανακαλύψει. Και τον βλέπω κραδαίνοντας το εύρημα να τρέχει στον εκδότη κάποιου γελοίου λογοτεχνικού περιοδικού κραυγάζοντας: «Ανακάλυψα ένα ανέκδοτο κείμενο του Τέο Ρόμβου! Έχει και φωτογραφία!» Για να στερήσω λοιπόν από τους επίδοξους τυμβωρύχους τη μελλοντική χαρά αποφάσισα να το φέρω σε κοινή θέα από τώρα.
Πρόκειται για ένα σημείωμα στη πίσω πλευρά μιας ασπρόμαυρης φωτογραφίας που καλύπτει με ανορθόδοξο τρόπο όλη την επιφάνεια. Μου ήρθε με το ταχυδρομείο στο Παρίσι από το Βερολίνο. Ημερομηνία δεν έχει αλλά και τι να την κάνει. Εμείς μπουχτίσαμε το χρόνο.
Ο Τέος αφού έφαγε με το κουτάλι το Παρίσι το Μάη του 68 πήγε να φάει με μαχαίρι και πιρούνι το Βερολίνο. Κάπου κει λοιπόν ήταν, μετά το Μάη κι αφού στο μεταξύ είχαμε κάνει τις πρώτες κινηματογραφικές αποτυχίες, το «Care Blanc» εγώ κι αυτός το «1…»
Εις ανάμνησιν εκείνων των εξαιρετικών κινηματογραφήσεων με τη θρυλική 16άρα Zeiss (μηχανή λήψης ήτανε, όχι γκόμενα) τύπωσε σε φωτογραφικό χαρτί ένα καρέ της ταινίας του κι από πίσω έγραψε:
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ
1…
ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΗ ΕΠΟΧΗ
ΔΩΣ ΜΟΥ
ΦΩΣ ΜΟΥ
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΔΩ.
ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΓΛΥΚΟΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ
ΠΟΔΟΠΑΤΗΜΕΝΟΙ
ΚΙ ΑΝΑΚΑΤΑ ΑΚΡΟΣΤΟΙΒΙΑΣΜΕΝΟΙ
ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ – ΤΟ ΧΟΝΤΡΟΓΕΡΟΝΤΙΟ,
ΤΙ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΤΙ ΠΕΝΘΟΣ
ΣΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ ΤΟ ΑΝΘΟΣ, Ω! ΜΑ ΤΙ ΑΓΧΟΣ!
Για τους αμύητους να πούμε ότι όλα αυτά είναι αναφορές στην υπόθεση της ταινίας αλλά δεν υπάρχει λόγος να δώσουμε περισσότερες λεπτομέρειες αφού καμία «σοβαρή» ιστορία του κινηματογράφου δεν πρόκειται ποτέ να καταγράψει.
Να πούμε μόνο ότι κοινό στοιχείο και στις δυο ταινίες, το « 1…» και το «Care Blanc» ήταν η πρωταγωνίστρια, η γλυκιά Blanche. Αλλά ούτε για τη μικρή μας Blanche (Λευκή Μολφέση) θα πούμε τίποτα άλλο. Το πένθος είναι βαρύ ακόμα.
Η πίσω όψη
Κι επειδή το κλίμα βάρυνε ας τελειώνουμε μ αυτή την αλλοπρόσαλλη «καρτ ποστάλ». Αφού ο Τέος έγραψε τα παραπάνω ανακάλυψε ότι αριστερά και δεξιά έμεναν κενά. Και μια που το κόστος της αποστολής θα ήταν το ίδιο, τα συμπλήρωσε:
ΔΩΡΟ – ΝΙΚΟΣ – ΘΕΟΣ
ΚΑΛΑΤΑΡΙΣΜΕΝΟΣ
Και στη συνέχεια με πεζά τη φιλική συμβουλή:
Και μην ξεχνάς να λες τη γλυκειά την φράση
«Στ’ αρχίδια μας»
– Θεία αποξέφραση.
Γεια εσύ και γω.
Ίσως κάπου κει αποφάσισε να υιοθετήσει το Τέος (όχι τέως).
Εγώ παραμένω Νίκος (Θεοδοσίου).
Και ένα extra bonus για τους αναγνώστες αυτού του ιστολόγιου σκηνές από την ημιτελή ταινία «Care Blanc» με τον Τέο Ρόμβο και τη Λευκή Μολφέση. Άμα το επιτρέψουν οι συνθήκες θα ανέβει προσεχώς και το «1…»
ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ 